چرا ما باید در رژیم غذایی خود مقداری سم؛ خانه‌ای بیروح که ما را احاطه کرده، چرخه‌ای از ناشناخته‌ها که کاملا دشمن ما نیستند، و صدای موتورهایی که برای دیوانه ساختن ما کافی هستند، تحمل کنیم؟ چه کسی می‌تواند در جهانی که کاملا کشنده نیست، زندگی نماید؟»راشل کارسون در کتاب بهار خاموش
وقتی راشل کارسون در سال ۱۹۶۲ چنین کلماتی را مرقوم می‌کرد هرکز حدس نمی زد که ۵۵ سال بعد آلودگی‌ها از عوامل مرگ و میر اصلی در جهان باشند.اکنون آلودگی هوا بزرگترین خطر محیط زیست بوده و سالیانه موجب مرگ ۵/۶ شش و نیم میلیون نفر در جهان و یا یک نهم مرگ‌های زودرس دنیا می‌گردد.یک سوم از مرگ و میرها در جهان ناشی از بیماری‌های مزمن تنفسی و سرطان ریه و یک چهارم ناشی از حملات قلبی است. آب آلوده و و دفع غیر بهداشتی فاضلاب در سال۴۰۰۰ جان کودک را گرفته و به مرگ ۸۴۶۰۰۰ نفر بعلت اسهال منتهی می‌گردد.
کتاب تاریخ ساز کارسون تاثیر یکسان کاربرد سم د.د.ت را بر روی انسان و حضور این سم را درچرخه تولید مثل پرنده آوازه خوان ذکر نموده است. داستانش یاد آور زیباترین مثالها از ارتباط بین آلودگی و سلامت انسان است. د.د.ت به گروهی از مواد شییمایی که مواد آلودکننده ماندگار خوانده می‌شوند و برای انسان و حیات وحش بسیار سمی هستند، متعلق است.اما اکنون حدود یکصدهزار ماده شیمیایی بکار می‌روند.بعلاوه فلزات سنگین همچون سرب، جیوه، و کادمیم اگر بدرستی مدیریت نشوند می‌توانند آلوده کنند و سبب مسمومیت‌های شدید، سرطان، نقص مادرزادی نوزدان، و ناهنجاری‌های عصبی گردند.
مسمومیت سرب در کودکان هزینه‌ای در حدود ۹۷۷ میلیارد دلار آمریکا معادل یک دوم تولید ناخالص دنیا در نتیجه کاهش‌ای کیو(  IQ) کودکان بر کشورهای با درآمد کم یا متوسط تحمیل می‌کند.( ۱۳۷ میلیارد دلار در آفریقا، ۱۴۲ میلیارد دلار در آمریکای لاتین و ۷۰۰ میلیارد دلار در آسیا) .همچنین آلودگی شیمیایی، اثرات وحشتناکی بر محیط زیست دارد. از جمله ورود مواد مغذی آلوده کننده به حوزه‌های آبی ( که موجب رشد گیاهان در آب شده و حیات دیگر موجودات وابسته به اکسیژن را تهدید می‌کنند) و تخریب لایه ازن در اتمسفر می‌گردند.
بر روی آب( دریا) مواد شناوری که بیشتر متشکل از پلاستیک هستند و برای ازبین رفتن آنها هزار سال زمان لازم است، در طول زمان به قطعات ریز و ریزتر تبدیل می‌گردند. از این رو در زنجیره غذایی یافت شده و دانشمندان برآورد می‌سازند در سال ۲۰۵۰ میلادی میزان پلاستیک در دریاها از ماهی بیشتر باشد.ما مردمان – بعنوان اعضای منشور سازمان ملل- راه طولانی برای شناخت طبیعت و نحوه کاهش اثرات منابع آلودگی و کاربرد ( درست) آنها در زندگی، پیش رو داریم. در همه اطراف دنیا قوانین و ساختارهایی برای محافظت از انسان و محیط زیست در برابر آلودگی‌ها از جمله انواع جدیدی از آلودگی که قبل از کتاب خانم کارسون موجود نبودند، داریم.
برنامه محیط زیست سازمان ملل نوک تیز پیکان اقدام علیه آلودگی در همه سطوح از کارهای میدانی تا جوامع متحرک( مهاجر) است. مشاور خط مشی‌های ملی بوده و همه دولتها، بازرگانان، و نهادهای مردمی غیر دولتی و همه افراد را برای اقدام علیه آلودگی دور هم جمع می‌سازد.همچنین به ایجاد و حمایت از توافقات چند جانبه‌ای که در برگیرنده موادی باشد که ما را از انجام کاری قبل از آسیب منع می‌سازند و نسبت به عواقب کارمان مسئولیت پذیر نماید، کمک می‌کند.
اکنون بطور جدی کاهش پسماند و آلودگی در اهداف توسعه پایدار- مجموعه‌ای از آرمانهای، هدف گرفته شده برای توسعه انسان و حفاظت محیط زیست که همه اعضای سازمان ملل متعهد به دستیابی به آن تا سال ۲۰۳۰ هستند- آمده است. مرحله مهمی در مسیر ۲۰۳۰، برگزاری گردهمایی محیط زیستی سازمان ملل در دسامبرامسال در نایروبی است. در اینجا مجلس محیط زیست جهان متشکل از اعضای سازمان ملل برای اینکه بدانیم چگونه برای جهانی بدون آلودگی کارکنیم، تشکیل خواهد شد. شاید کلمات کارسون در آن زمان یاد آوری گردند:
«واقعا نگرش انسان نسبت به طبیعت بسیار مهم است، چرا که اکنون ما قدرت مهلکی برای تخریب طبیعت داریم. اما انسان بخشی از طبیعت است و جنگ وی علیه طبیعت بدون شک جنگ علیه خودش است».

http://web.unep.org/stories/node/1456